Dus Ook Hij Lyrics

Hij staat voor het raam

Met een gebroken witten hemd aan

Gebroken wit haar

En een gebroken hart

Hij staart naar de maan

Houd de blik maar laat ook hem gaan

Met de zoveelste snik voor haar

Voor het eerst gebroken en apart

Hij voelt zich kwaad

Hij had eerstes moeten gaan

Het had niet zo mogen gebeuren

Dat hij alleen hier kwam te staan

Haar nacht gewaad

Nog steeds niet weggegooid

Het is zo gemakkelijk om te treuren

Maar dat deed

Zij

Nooit

Dus ook hij, slikt zijn lach niet in

Dus ook hij, ziet dit als een nieuw begin

Dus ook hij, weet dat zij daar op hem wacht

Ook al weet hij goed genoeg dat er niemand naast hem slaapt vannacht

Een overvloed aan goeie intentie

Zijn ogen doen het nog goed, wel last van groeiende dementie

Maar er zijn een paar dingen die nooit uit zijn hoofd zullen verdwijnen

Zoals bijvoorbeeld het beeld van het staren van haar ogen in de zijne

En zoals het verdwijnen op reis, het varen in de Seine rond Parijs

Het waaien van haar hemels heilige haren, eerst blond en dan grijs

Maar altijd even stralend altijd even mooi en hoe dan ook de kleur

Had het voor 73 jaar lang elke dag die zelfde zalige geur

Maar de stralende haren waren niks tegenover haar stralende lach

Waar hij na al die jaren in zijn dromen nog altijd in verdwalen mag

Zichzelf belonen met een lieve fictieve zoen om in weg te glippen

Het is als thuiskomen bij het proeven van die smaak van haar lippen

Zonder geluid door de ruit van de slaapkamer bij haar stiefvader thuis

Maar het luid geluid van de ruit die sluit maakt dat j'hem lieft niet vaker kruist

Maar het is het toch waard want nu ligt hij hier bij haar liever daar ontwaken in de morgen

Met de steunende stem van haar die aankaart, maak je maar geen zorgen

En het gevoel dan naderhand dat zijn hand in haar hand is aanbeland

Tis interessant want als hij haar voelt zet hij zijn verstand weer aan de kant

Hij lacht haar aan laat zijn hand gaan naar de dame die naast hem ligt

Met het zachtjesaan verplaatsen van zijn hand van aan haar heup tot aan haar gezicht

Maar nu is ze weg

Hij neemt even heel diep adem

Neemt een slok van zijn likeur

En neemt de foto van Parijs van de koelkastdeur

Nu is het voor echt

Afscheid nemen van een zo groot deel van hem

Maar de smaak de geur de tast het zich de stem

Houd hij voor altijd dicht bij hem

Toch is hij zich kwaad

Hij had eerstes moeten gaan

Het had niet zo mogen gebeuren

Dat hij alleen hier kwam te staan

Haar nacht gewaad

Nog steeds niet weggegooid

Het is zo ge makkelijk om te treuren

Maar dat deed zij nooit

Dus ook hij, slikt zijn lach niet in

Dus ook hij, ziet dit als een nieuw begin

Dus ook hij, weet dat zij daar op hem wacht

Ook al weet hij goed genoeg dat er niemand naast hem slaapt vannacht

Toch weet hij goed genoeg, dat ze vanuit de hemel terug naar hem lacht