Sálmur 139 Lyrics

Harri, tú meg rannsakar og kennir

Hvørt eg siti ella standi, tú tað veitst

Langt burtur mín ætlan er tær kunn

Hvørt eg gangi ella liggi

Tú tað kannar, tú gjølla veitst um vegir mínar allar

Áður enn orðið er mær á míni tungu

Tú, Harri, tað kennir til fulnar

Fyri aftan, fyri framman ert tú um meg

Og hond tína hevur á meg tú lagt

Tað er mær ov undurfult at skilja

Ov høgt, eg eri ei fyri tí førur

Hvar skal eg fara frá anda tínum

Hvar skal eg flýggja frá ásjón tíni

Stígi eg til himna upp, tá ert tú har

Reiði eg í helheimi legu mína, sí, tú ert har

Áður enn orðið er mær á míni tungu

Tú, Harri, tað kennir til fulnar

Fyri aftan, fyri framman ert tú um meg

Og hond tína hevur á meg tú lagt

Tað er mær ov undurfult at skilja

Ov høgt, eg eri ei fyri tí førur

Um eg sigi: Myrkrið meg hylji

Og ljósið íkring meg verði nátt

Tá er tó myrkrið tær ikki ov myrkt

Og náttin er klár eins og dagur

Áður enn orðið er mær á míni tungu

Tú, Harri, tað kennir til fulnar

Fyri aftan, fyri framman ert tú um meg

Og hond tína hevur á meg tú lagt

Tað er mær ov undurfult at skilja

Ov høgt, eg eri ei fyri tí førur

Kanna meg, Guð og kenn mítt hjarta

Rannsaka meg og kenn mína hugsan

Vita, um eg gangi á glatunarvegi

Og leið meg hin æviga vegin